Mówimy, rozmawiamy, przemawiamy, dyskutujemy, wyrażamy swoje zdanie, argumentujemy, potykamy się na słowa… Wszystko, co powiesz może być użyte przeciwko tobie. Albo może ci służyć.
Język nastolatków, poza tym, że często naszpikowany neologizmami, których nie rozumiemy, ma też specyficzny kod, który warto znać, by dogadać się ze swoim dorastającym dzieckiem. Dziś kolejna ściąga z zakodowanej komunikacji – tym razem to język nastolatków. Oczywiście z przymrużeniem oka, choć ziarno prawdy w tym tkwi.
20 zakodowanych komunikatów. Odcinek 2.
Co mówią nastolatki?
- Dajcie mi wszyscy święty spokój – jest mi bardzo źle.
- Ty nic nie rozumiesz – tak bardzo chcę Ci to powiedzieć, a nie wiem jak.
- Po co mi ta szkoła – nauka mnie przerasta, nie daję rady.
- Nie wiem – naprawdę nie wiem.
- I tak to zrobię – tak strasznie mi na tym zależy.
- Ty nigdy na nic się nie zgadzasz – nie czuję się dla ciebie ważny.
- Ania może mieć takie jeansy, a ja nie – koleżanki się ze mnie śmieją, a ja bardzo potrzebuję akceptacji.
- Traktujesz mnie jak dziecko – potrzebuję więcej zaufania.
- Hanka to idiotka – wkurzyło mnie to, co zrobiła.
- Wam nie można nic powiedzieć – chcę, żebyście posłuchali mnie bez oceniania i dawania rad.
- Nie obchodzi mnie to, co mówisz – nie podoba mi się to, co mówisz.
- Jestem beznadziejna, gruba i głupia – ja naprawdę tak czuję, po prostu bądź przy mnie.
- Nic z tego nie rozumiem – pomóż mi, proszę.
- Dlaczego to ja muszę zawsze rozładowywać zmywarkę – mogę coś zrobić, chcę być brany pod uwagę przy podziale obowiązków
- Jesteś stara i się nie znasz – ja widzę to inaczej.
- Jeszcze tylko skończę ten level – to dla mnie ważne, by nie stracić punktów.
- Bla, bla, bla – już nie chcę tego słuchać.
- Chcę się wyprowadzić – jestem przeciążony i czuję, że nikt mnie w tym domu nie rozumie.
- Nienawidzę cię – jest mi naprawdę bardzo źle.
- Kocham cię – kocham cię.
Zobacz też pierwszy odcinek zakodowanego języka.
9 marca 2017